Monolog o tym, że fotografia kłamie, że kłamie na przynajmniej dwa sposoby i o tym, że to może być piękne. Weźmy za przykład sfotografowaną twarz. Patrzymy na zdjęcie o idealnej ostrości, głębi czerni i bieli. Oko uchwycone właśnie tak jak ma być – otwarte, pełne myśli, pełne charakteru. Człowieka można prześwietlić na wylot patrząc jedynie w oczy. Tylko wydaje się nam, że myśli nasze są...
Jestem dobrym obywatelem. Zrobiłem prawo jazdy na samochód, później na motocykl. Problem posiadania samochodu przeszedłem standardowo, jak wszyscy chłopcy. Najpierw coś po rodzicach, później coś swojego, koniecznie BMW, mogło być stare. I było, bardzo stare, ale cieszyłem się nim jakbym jeździł przynajmniej Bentleyem. Był piękny. Tylko psuł się. Nic wielkiego, ale cały czas coś. Jeździłem nim...
Najwyższy czas powiedzieć to, co większość czytających ma na myśli oraz to, co większość piszących też ma na myśli, ale boi się o tym powiedzieć głośno w obawie o swoją pracę. Nie czytajcie ludzie! Mówię absolutnie poważnie. Przestańcie czytać dzieła wszystkie oraz dzieła wybrane. Nie czytajcie dzieł ani wspaniałych, ani wzniosłych, ani mądrych. Nic nie czytajcie najlepiej. Mam pretensje do tych...
Trwoga i piękno Jednym z najważniejszych doznań życia jest piękno. Ale ma swoją cenę, ma swoją drugą stronę. Jak moneta może zostać odwrócone i ukazać zupełnie inny obraz. Arystoteles mówi, że wszystkie rzeczy maja swoją drugą stronę. Nie odbicie lecz odwrotność. Tak jak liczbie dziesięć przeciwstawia się minus dziesięć, życiu życie po życiu, szczęściu bieda lub miłości zdrada. Tak doświadczenia...
Takim jesteś chłopcem naiwnym – mówiłem do siebie w myślach kiedy słuchałem jego wywodu na temat wiary. Nie wiem właściwie dlaczego mu nie przerwałem. Nie wiem nawet dlaczego nie powiedziałem, że wiara nie miejscowi się w głowie. Nie odpowiada na wymagania rozumu. Nie wymaga uzasadnienia a jej fenomenu nie da się wyjaśnić. Wiara jest ruchem serca, jest ruchem serca a nie aktem myślenia...
Widziałem scenę. Na niej laser, dym i ruchy kocie kobiety z głosem jak anioł. Głos i tekst pasują. Ona śpiewa. Ja w transie. Wszyscy w transie. Śpiewa o przebudzeniu, o niedojrzałości. Śpiewa mądrze, śpiewa coś nowego, pobudza wszystkich. Zostajemy oszołomieni pięknem, mądrością i nowością. Ale, to najważniejsze, urzekła mnie i nas wszyskich na widowni czymś specjalnym, jakąś prawdą nie z tego...
Dlaczego potrzebowałem tylu lat żeby odkryć tę prymitywnie prostą zależność, że ludzie w głębi istoty swej są głupi i niedojrzali? Nie wszyscy. Nie większość. Ale niektórzy. I o tych właśnie będę mówił rzeczy oczywiste, które dudnią w mojej głowie jak prawda dawno już odkryta, ale od niedawna, dopiero, uświadomiona.
Gardzę tobą, ty który głosisz opcję pierwszą, tezę jakąś. Gardzę też tobą, ty który głosisz opcję przeciwną, antytezę. I ty, który opowiadasz się za tymi pierwszymi i ty, który opowiadasz się za tymi drugimi. Gardzę wami, którzy lobbujecie myśl jednych lub drugich. Gardzę waszymi kłótniami, niesmaczą mnie rozmowy, denerwuje retoryka. Tylko najmniejszy i najbardziej upadły umysł chce interesować...
Interpretuje tekst utworu „So Close” Olafur’a Arnalds’a O bycie walczę z ciemnością i światłem (Through dark and light I fight to be) To oczywiste. Każdy walczy z ciemnością o bycie. O trwanie. Byt i bycie to dwie oddzielne kategorie. Byt posiada własną moc, jest rozdzielny względem człowieka. Bycie jest tożsame z człowiekiem, jest w nim i raczej trwa w nim, egzystuje. Bycie to inaczej człowiek w...
Tragiczna jest retoryka w istocie swojej. To znaczy mówienie czegoś w sposób taki, żeby znaczyło inaczej. Żeby powiedzieć prawie prawdę i jednocześnie zmylić słuchającego tak żeby jej (tej prawdy) nie odkrył. Ludzie retoryczni to głowy gadające. Jakie proste i śmieszne są ich manipulacje kiedy mówią o sprawach ważnych dla słuchacza. Gardzę nimi i słuchać ich więcej nie mogę. Wypowiedź człowieka...
To co fascynujące
Filozof i pisarz. Szuka piękna i mądrości, ale piękno uznaje za najwyższą wartość.
